Bepalen welke gebieden de belangrijkste pleisterplaatsen van trekvogels zijn, gebeurt doorgaans aan de hand van getelde aantallen. Nu we individuele vogels met high-tech middelen op hun trek kunnen volgen, kunnen we ook vanuit het perspectief van de vogels kijken.

Dit opent de mogelijkheid om te bepalen welke plaatsen het meest en/of het langst door gezenderde of geloggerde vogels worden bezocht. Het voordeel van deze methode is dat voor mensen slecht toegankelijke plaatsen niet ondervertegenwoordigd raken in de waarnemingen. Hier illustreren we deze methode met gegevens van met GPS-loggers uitgeruste KleineZwanen.